Demir, Cemre ile bir bahar akşamı çarpıştı. Sevinçli bir telaş içinde olabilirdi Cemre ama değildi, yalnızdı. Korkudan ve heyecandan genç adamı tekmeledi, tırmaladı, ısırdı. Derinden bakınca birbirlerinin gözlerine, Cemre’nin alevi Demir’i eritti, yaktı. Cemre’nin dayısı Orhan otuz yıl bir saat önce kendisini terk eden kadını hiç ummadığı bir Güneyşehir’de bulduğunda sormadan edemedi: daha önceleri nerelerdeydi?
ADI CEMRE OLACAK 